Κατάντη

Στη Γλώσσα τών Μηχανικών, που είναι από τις πιό λειτουργικά ακριβείς, απεικονιστικά «φωτογραφικές» και προσδιοριστικές μέχρι και την πιό λεπτή απόχρωση των υπό εξέταση όρων, υπάρχει ένα λήμμα [ουσιαστικό] που παίρνει μορφή από δύο προθέσεις «ανά» και «κατά»‘ ανάντη και κατάντη.
Με ποιον συνομιλεί, σήμερα, η ελληνική κοινωνία; Τι ποιόν έχουν οι συζητήσεις ή οι αναζητήσεις της; Απηχούν ενδιαφέροντα κλίσεις οράματα σκέψεις, κι αν ναι, τίνος; Μήπως περιορίζεται στο να είναι υμνητικά αυτοαναφορική στο περιεχόμενό της, ενώ αυτολατρεύεται απομυθοποιώντας την τρέχουσα πραγματικότητα κι αποενοχοποιεί ταυτόχρονα τον εαυτό της και σε ποιον βαθμό; Πόσο ισχύει η αναλογία Paretto 20/80, στην απόδοση κι ερμηνεία τής πραγματικότητας; Προφανώς, το νούμερο στα ελληνικά δεδομένα δείχνει να είναι ελαφρώς κατώτερο τού 20%, ώστε καταφέρνει και σπάει το ψυχολογικό όριο «φράγμα» τού 20%. Πόσοι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα; Τι δεν αντιλαμβάνονται, ακολουθώντας την ανατραπείσα κατά Paretto αναλογία που αγγίζει, σχεδόν, το 85-90%. Δηλαδή, σχεδόν απόλυτα χτίζεται μία αυτοευνουχιζόμενη Πολιτεία, όταν και το «λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» τής Μαρινέλλας, στην παρθενική μας εμφάνιση στη Γιουροβίζιον όχι μόνον φαντάζει μα είναι τόσο μακρινό τόσο ξένο και τόσο ανοίκειο με το σήμερα.
Την ίδια στιγμή, η νεοελληνική νεολαία δείχνει και φαντάζει να είναι φιλοξενούμενη’ φιλοξενούμενη στο Σπίτι στο Σχολείο στη Σχολή ή και όπου δραστηριοποιείται. Μοιάζοντας με φάντασμα τού εαυτού της, δείχνει να μην την νοιάζει καθόλου. Ζει, αναπνέει και αυτοτροφοδοτείται από τη λογική και την αυθεντική γεύση των ταλαίπωρων, των κουτσομπολιών και του Only-Fans. Πυροδοτεί την άγνοια, την τυχαιότητα, την ιδιωτεία, την εγνωσμένη ανεπάρκεια και τη βλακεία ως ασφαλή πυξίδα, μαζί με την αποχή της από τα Κοινά για να πιαστεί στην απόχη των ισχυρών και να χρησιμεύσει ως δόλωμα πέρα από θύμα. Χτίζει πλέγματα ηλιθίων και επιχαίρει γι’ αυτά. Μα δεν έχει καμία σχέση με τον τού Φιοντόρ Ντοστογέφσκι «Ηλίθιο».  Αυτοσυναγωνίζεται θριαμβευτικά στον Κατήφορο, χωρίς τη Ζωή, χαραμίζοντας την δική τους ζωή. Πάντως, σύμφωνα με την Κινεζική Φιλοσοφία, ο ανήφορος και ο κατήφορος είναι ο ίδιος δρόμος. Ψάχνοντας τη φορά το διάνυσμα την ταχύτητα και τον Ορίζοντά της κι άμα το δικό μας, συλλογικό μέλλον…

Αθήνα, 21 05 2024